از جمله در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام ص مى‌خوانيم:

اذا ايقظ الرجل اهله من الليل فتوضئا و صليا كتبا من الذاكرين اللَّه كثيرا و الذاكرات‌

" هنگامى كه مرد همسرش را شبانگاه بيدار كند و هر دو وضو بگيرند و نماز (شب) بخوانند از مردان و زنانى خواهند بود كه بسيار ياد خدا مى‌كنند" [1] و در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم:" هر كس تسبيح فاطمه زهرا ع را در شب بگويد، مشمول اين آيه است" [2] بعضى از مفسران گفته‌اند:" ذكر كثير" آن است كه در حال قيام و قعود به هنگامى كه به بستر مى‌رود ياد خدا كند.

اما به هر حال ذكر نشانه فكر است، و فكر مقدمه عمل، هدف هرگز ذكر خالى از فكر و عمل نيست.

در پايان آيه، پاداش بزرگ اين گروه از مردان و زنانى را كه داراى ويژگيهاى دهگانه فوق هستند چنين بيان مى‌كند:" خداوند براى آنها مغفرت و پاداش عظيمى فراهم ساخته است" (أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً).

نخست با آب مغفرت گناهان آنها را كه موجب آلودگى روح و جان آنها است مى‌شويد، سپس پاداش عظيمى كه عظمتش را جز او كسى نمى‌داند در اختيارشان مى‌نهد، در واقع يكى از اين دو جنبه نفى ناملايمات دارد و ديگر جلب ملايمات.

تعبير به" اجرا" خود دليل بر عظمت آن است، و توصيف آن با وصف" عظيم" تاكيدى بر اين عظمت است، و مطلق بودن اين عظمت، دليل ديگرى است بر وسعت دامنه آن، بديهى است چيزى را كه خداوند بزرگ، بزرگ بشمرد فوق العاده عظمت دارد.

اين نكته نيز قابل توجه است كه جمله" اعد" (آماده كرده است) با فعل‌

[1] تفسير" مجمع البيان" و تفسير" قرطبى" ذيل آيه مورد بحث.

[2]" مجمع البيان" ذيل آيه مورد بحث.