ماضى، بيانى است براى قطعى بودن اين اجر و پاداش و عدم وجود تخلف، و يا اشاره‌اى به اينكه بهشت و نعمتهايش از هم اكنون براى مؤمنان آماده است.

نكته: مساوات مرد و زن در پيشگاه خدا

گاه بعضى چنين تصور مى‌كنند كه اسلام كفه سنگين شخصيت را براى مردان قرار داده، و زنان در برنامه اسلام چندان جايى ندارند، شايد منشأ اشتباه آنها پاره‌اى از تفاوتهاى حقوقى است كه هر كدام دليل و فلسفه خاصى دارد.

ولى بدون شك قطع نظر از اين گونه تفاوتها كه ارتباط با موقعيت اجتماعى و شرائط طبيعى آنها دارد هيچگونه فرقى از نظر جنبه‌هاى انسانى و مقامات معنوى ميان زن و مرد در برنامه‌هاى اسلام وجود ندارد.

آيه فوق دليل روشنى براى اين واقعيت است زيرا به هنگام بيان ويژگيهاى مؤمنان و اساسى‌ترين مسائل اعتقادى و اخلاقى و عملى، زن و مرد را در كنار يكديگر همچون دو كفه يك ترازو قرار مى‌دهد، و براى هر دو پاداشى يكسان بدون كمترين تفاوت قائل مى‌شود.

به تعبير ديگر تفاوت جسمى مرد و زن را همچون تفاوت روحى آنها نمى‌توان انكار كرد و بديهى است كه اين تفاوت براى ادامه نظام جامعه انسانى ضرورى است و آثار و پيامدهايى در بعضى از قوانين حقوقى زن و مرد ايجاد مى‌كند، ولى اسلام هرگز شخصيت انسانى زن را- همچون جمعى از روحانيين مسيحى در قرون پيشين- زير سؤال نمى‌برد كه آيا زن واقعا انسان است و آيا روح انسانى دارد يا نه؟!، نه تنها زير سؤال نمى‌برد بلكه هيچگونه تفاوتى از نظر روح انسانى در ميان اين دو قائل نيست، لذا در سوره نحل آيه 97 مى‌خوانيم:" مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‌ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌":