شان نزول:

جمعى از مفسران گفته‌اند هنگامى كه" اسماء بنت عميس" همسر" جعفر بن ابى طالب" با شوهرش از" حبشه" بازگشت به ديدن همسران پيامبر ص آمد، يكى از نخستين سؤالاتى كه مطرح كرد اين بود: آيا چيزى از آيات قرآن در باره زنان نازل شده است؟ آنها در پاسخ گفتند: نه!.

" اسماء" به خدمت پيامبر ص آمد، عرض كرد:" اى رسول خدا جنس زن گرفتار خسران و زيان است!، پيامبر ص فرمود: چرا؟ عرض كرد: به خاطر اينكه در اسلام و قرآن فضيلتى در باره آنها همانند مردان نيامده است.

اينجا بود كه آيه فوق نازل شد (و به آنها اطمينان داد كه زن و مرد در پيشگاه خدا از نظر قرب و منزلت يكسانند، مهم آنست كه از نظر اعتقاد و عمل و اخلاق اسلامى واجد فضيلت باشند).

تفسير: شخصيت و ارزش مقام زن در اسلام‌

به دنبال بحثهايى كه در باره وظائف همسران پيامبر ص در آيات گذشته ذكر شد در آيه مورد بحث، سخنى جامع و پر محتوى در باره همه زنان و مردان و صفات بر جسته آنها بيان شده است، و ضمن بر شمردن ده وصف از اوصاف اعتقادى و اخلاقى و عملى آنان، پاداش عظيم آنها را در پايان آيه بر شمرده است.

بخشى از اين اوصاف دهگانه از مراحل ايمان سخن مى‌گويد (اقرار به زبان، تصديق به قلب و جنان، و عمل به اركان).

قسمت ديگرى پيرامون كنترل زبان و شكم و شهوت جنسى كه سه عامل سرنوشت‌ساز در زندگى و اخلاق انسانها مى‌باشد بحث مى‌كند.