أَرْضَهُمْ وَ دِيارَهُمْ‌).

اين چند جمله فشرده‌اى از تمام نتائج غزوه" بنى قريظه" است كه گروهى از اين خيانتكاران به دست مسلمانان كشته شدند، و گروهى به اسارت در آمدند و غنائم فراوانى از جمله زمينها و خانه و اموالشان به مسلمانان رسيد.

تعبير به" ارث" از اين غنائم به خاطر آنست كه مسلمانان زحمت چندانى براى آن نكشيدند، و به آسانى آن همه غنيمت كه نتيجه ساليان دراز ظلم و بيدادگرى يهود و استثمار آنها در مدينه بود به دست مسلمين افتاد.

و در پايان آيه مى‌فرمايد:" همچنين زمينى در اختيار شما قرار داد كه هرگز در آن گام ننهاده بوديد" (وَ أَرْضاً لَمْ تَطَؤُها).

" و خداوند بر هر چيزى قادر و توانا است" (وَ كانَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيراً).

در اينكه منظور از" أَرْضاً لَمْ تَطَؤُها" كدام سرزمين است؟ در ميان مفسران گفتگو است:

بعضى آن را اشاره به سرزمين" خيبر" دانسته‌اند كه بعدا به دست مسلمانان فتح شد.

بعضى اشاره به سرزمين مكه.

بعضى آن را سرزمين" روم" و" ايران" مى‌دانند.

و بعضى آن را اشاره به تمام سرزمينهايى مى‌دانند كه از آن روز به بعد تا روز قيامت در قلمرو مسلمين قرار گرفت.

ولى هيچيك از اين احتمالات با ظاهر آيه سازگار نيست، چرا كه آيه به قرينه فعل ماضى كه در آن آمده (اورثكم) شاهد بر اين است كه اين زمين در همين ماجراى جنگ بنى قريظه به تصرف مسلمين در آمد، بعلاوه سرزمين مكه كه يكى از تفاسير است سرزمينى نبود كه مسلمانان در آن گام ننهاده باشند در حالى‌