نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 17 صفحه : 23
آيا غنا هر
صدايى است كه در آن" ترجيع" (رفت و آمد صدا در حنجره و به اصطلاح غلت
دادن) باشد؟ آن نيز ثابت نيست.
آنچه از
مجموع كلمات فقهاء و سخنان اهل سنت در اين زمينه مىتوان استفاده كرد اين است كه
غناء، آهنگهاى طربانگيز و لهو و باطل است.
و به عبارت
روشنتر: غناء آهنگهايى است كه متناسب مجالس فسق و فجور و اهل گناه و فساد
مىباشد.
و باز به
تعبير ديگر: غناء به صوتى گفته مىشود كه قواى شهوانى را در انسان تحريك مىنمايد،
و انسان در آن حال احساس مىكند كه اگر در كنار آن صدا، شراب و فساد جنسى نيز باشد
كاملا مناسب است!.
اين نكته نيز
قابل توجه است كه گاه يك" آهنگ" هم خودش غنا و لهو و باطل است و هم
محتواى آن، به اين ترتيب كه اشعار عشقى و فسادانگيز را با آهنگهاى مطرب بخوانند، و
گاه تنها آهنگ، غنا است، به اين ترتيب كه اشعار پر محتوى يا آيات قرآن و دعاء و
مناجات را به آهنگى بخوانند كه مناسب مجالس عياشان و فاسدان است، و در هر دو صورت
حرام مىباشد (دقت كنيد).
ذكر اين نكته
نيز لازم است كه گاه براى غنا دو رقم معنى ذكر مىشود" معنى عام"
و" معنى خاص"، معنى خاص همان است كه در بالا گفتيم يعنى آهنگهاى تحريك
شهوات و متناسب مجالس فسق و فجور.
ولى معنى عام
هر گونه صوت زيبا است، و لذا آنها كه غنا را به معنى عام تفسير كردهاند بر آن دو
قسم قائل شدهاند" غناى حلال" و" غناى حرام".
منظور از
غناى حرام همان است كه در بالا گفته شد و منظور از غناى حلال صداى زيبا و خوشى است
كه مفسدهانگيز نباشد، و متناسب با مجالس فسق و فجور نگردد.
بنا بر اين
در اصل تحريم غنا تقريبا اختلافى نيست، اختلاف در نحوه تفسير
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 17 صفحه : 23