با ايمان و اسلام سازگار نيست در حالى كه بروز اين قبيل افكار در حد يك وسوسه آنهم در شرائط بسيار سخت و بحرانى، براى افراد ضعيف الايمان و تازه مسلمان يك امر طبيعى است! [1]

طبيعى است هنگامى كه انسان گرفتار طوفانهاى فكرى مى‌شود، جسم او نيز از اين طوفان بر كنار نمى‌ماند، و در اضطراب و تزلزل فرو مى‌رود، بسيار ديده‌ايم افرادى كه ناراحتى فكرى دارند در همان جاى خود كه نشسته‌اند مرتبا تكان مى‌خورند، دست بر دست مى‌مالند، و اضطراب خود را در حركات خود كاملا مشخص مى‌نمايند.

يكى از شواهد اين وحشت شديد اين بود كه نقل كرده‌اند پنج قهرمان معروف عرب كه عمرو بن عبد ود سرآمد آنها بود لباس جنگ پوشيده و با غرور خاصى به ميدان آمدند و هل من مبارز گفتند، مخصوصا" عمرو بن عبد ود" رجز مى‌خواند و بهشت و آخرت را به مسخره گرفته بود، و مى‌گفت:" مگر نمى‌گوئيد مقتولين شما در بهشت خواهند بود؟ آيا كسى از شما شوق ديدار بهشت در سر ندارد؟! ولى در برابر نعره‌هاى او سكوت بر لشكر حكمفرما بود، و كسى جرات مقابله را نداشت، جز على بن ابى طالب ع كه به مقابله برخاست و پيروزى بزرگى نصيب مسلمانان نمود كه در بحث نكات مشروحا خواهد آمد.

[1] جمعى از مفسران،" ظنون" را در اينجا به معنى اعم از گمان بد و خوب گرفته‌اند، ولى قرائن موجود در اين آيه و آيه بعد نشان مى‌دهد كه مراد گمانهاى بد است.