داده شده و او از آن اعراض كرده و روى برگردانده است" (وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآياتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْها).

" مسلما ما از اين مجرمان بى ايمان انتقام خواهيم گرفت" (إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ‌).

اينها در حقيقت كسانى هستند كه نه مواهب و نعمتهاى الهى در آنها مؤثر افتاده، و نه عذاب و بلاى هشدار دهنده او، بنا بر اين ظالمتر از اينها كسى نيست، و اگر از آنها انتقام گرفته نشود از چه كسى انتقام گرفته شود؟! روشن است كه با توجه به آيات گذشته منظور از" مجرمان" در اينجا منكران مبدء يا معاد و گنهكاران بى ايمان است.

در آيات قرآن بارها گروهى به عنوان" اظلم" (ظالمترين افراد) معرفى شده‌اند، هر چند تعبيرهاى آن مختلف است، اما در واقع همه به ريشه كفر و شرك و بى ايمانى باز مى‌گردد، بنا بر اين مفهوم" ظالمترين" كه به اصطلاح صفت عالى است، خدشه‌دار نمى‌شود.

تعبير به" ثم" در آيه فوق كه معمولا براى بيان فاصله مى‌باشد ممكن است اشاره به اين باشد كه به اين گونه افراد مجال كافى براى مطالعه داده مى‌شود، هرگز مخالفتهاى ابتدايى آنها سبب انتقام الهى نمى‌گردد، اما بعد از پايان گرفتن فرصت لازم، مستحق انتقام خداوند خواهند شد.

ضمنا بايد توجه داشت تعبير به" انتقام" از نظر لغت عرب به معنى" مجازات كردن" است، هر چند مفهوم" تشفى قلب" (فرونشاندن سوز درون) در مفهوم اين كلمه در استعمالات روزمره افتاده است ولى در معنى اصلى لغوى آن وجود ندارد.

لذا اين تعبير در مورد خداوند بزرگ در قرآن مجيد كرارا به كار رفته، در حالى كه او برتر و بالاتر از اين مفاهيم است او فقط از روى حكمت كار مى‌كند.