و خداوند در سوره حجرات در آيه 6 يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جاءَكُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا ... تو را تكذيب كرد و فاسق خواند" [1] بعضى در اينجا افزوده‌اند كه آيه‌ أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً بعد از اين گفتگو نازل شده، اما با توجه به اينكه سوره مورد بحث (سوره سجده) در مكه نازل گرديده و داستان" وليد" و" بنى المصطلق" در مدينه اتفاق افتاد به نظر مى‌رسد كه اين از قبيل تطبيق آيه بر يك مصداق روشن باشد.

ولى بنا بر قول بعضى از مفسران كه آيه فوق و دو آيه بعد از آن را مدنى مى‌دانند، مشكلى از اين نظر باقى نمى‌ماند و مانعى ندارد كه اين سه آيه بعد از گفتگوى فوق نازل شده باشد.

به هر حال نه در ايمان عميق و ريشه‌دار امير مؤمنان على بن ابى طالب ع بحثى است و نه در فسق" وليد" كه به هر دو در آيات قرآن اشاره شده است.

[1] اين روايت را مرحوم" طبرسى" در مجمع البيان و" قرطبى" در تفسيرش و" فاضل بر سويى" در روح البيان آورده‌اند. قابل توجه اينكه در كتاب" اسد الغابه فى معرفة الصحابه" مى‌خوانيم كه در ميان آگاهان از تفسير قرآن، اختلافى نيست كه آيه ان جاءكم فاسق بنبا در مورد وليد بن عقبه در داستان طايفه بنى المصطلق نازل شده است.

[2]" ماوى" از ماده" اوى" (بر وزن قوى) به معنى انضمام چيزى به چيز ديگر است، سپس به مكان و مسكن و جايگاه گفته شده است.