قبل جمله" تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ‌" اشاره است به مساله نماز شب).

در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم:

ما من حسنة الا و لها ثواب مبين فى القرآن، الا صلاة الليل، فان اللَّه عز اسمه لم يبين ثوابها لعظم خطرها، قال: فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ‌:

" هيچ عمل نيكى نيست مگر اينكه ثواب روشنى در قرآن براى آن بيان شده، مگر نماز شب كه خداوند بزرگ ثواب آن را روشن نساخته به خاطر اهميت آن، لذا فرموده است:

هيچكس نمى‌داند چه ثوابهايى كه مايه روشنايى چشمان است براى آنها نهفته شده است" [1] ولى از همه اينها گذشته به طورى كه قبلا نيز اشاره كرده‌ايم عالم قيامت عالمى است فوق العاده گسترده‌تر از اين جهان، و حتى گسترده‌تر از زندگى دنيا در برابر زندگى جنين در شكم مادر، و اصولا براى ما محبوسان در چهار ديوار دنيا ابعادش قابل درك نيست، و براى كسى قابل تصور نمى‌باشد.

ما تنها سخنى از آن مى‌شنويم و شبحى از دور مى‌بينيم، اما تا درك و ديد آن جهانى پيدا نكنيم درك اهميت آن براى ما ممكن نيست، همانگونه كه براى طفل در شكم مادر به فرض كه عقل و هوش كامل مى‌داشت درك نعمتهاى اين دنيا غير ممكن است.

همين تعبير در مورد شهيدان راه خدا آمده است كه وقتى شهيد روى زمين قرار مى‌گيرد زمين مى‌گويد آفرين بر روح پاكيزه‌اى كه از بدن پاكيزه‌اى پرواز مى‌كند بشارت باد بر تو" ان لك ما لا عين رأت، و لا اذن سمعت، و لا خطر على قلب بشر"! [2]

[1]" مجمع البيان" ذيل آيات مورد بحث.

[2]" مجمع البيان" ذيل آيه 171 آل عمران جلد 2- تفسير نمونه جلد 3 صفحه 172.