سخن مى‌گويد اشاره به همين معنى دانسته بودند).

" و تو هرگز در ميان اهل مدين اقامت نداشتى (تا آيات و اخبار زندگى آنها را به دست آورى) و براى آنها (اهل مكه) بخوانى" (وَ ما كُنْتَ ثاوِياً فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِنا) [1] اين ما بوديم كه تو را فرستاديم (و اين اخبار دقيق مربوط به هزاران سال پيش را [2] در اختيار تو قرار داديم تا هادى اين خلق شوى) (وَ لكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ‌).

[1]" ثاوى" از ماده" ثوى" به معنى اقامه توأم با استقرار است، و به همين جهت جايگاه و قرارگاه را" مثوى" مى‌گويند.

[2] فاصله ميان ظهور موسى (ع) و ظهور پيامبر اسلام (ص) حدود دو هزار سال بوده است.

[3] بعضى از مفسران احتمال داده‌اند كه منظور از ندا در اينجا ندايى است كه در يك مرتبه ديگر كه موسى (ع) به كوه طور با هفتاد نفر از بنى اسرائيل آمد، از سوى خدا داده شد، ولى اين احتمال بسيار بعيد است زيرا اين آيات اشاره به مطالبى است كه در آيات قبل آمده كه پيامبر (ص) از آن خبر داده در حالى كه شاهد و ناظر نبوده است و مى‌دانيم در آيات قبل سخن از حركت موسى از مدين به سوى مصر و شنيدن كلام خدا براى بار اول در وادى طور است (دقت كنيد).