ميان دو زندگى يك روز يا بخشى از يك روز بوده است.

چه مانعى دارد كه مجرمان با توجه به حالت خاص برزخيشان، چنين تصورى از روى عدم آگاهى پيدا كنند؟

لذا در آيه بعد خواهد آمد كه مؤمنان آگاه، به آنان مى‌گويند اشتباه كرديد، شما تا روز قيامت در عالم برزخ توقف نموده‌ايد، و اكنون روز رستاخيز است!.

و از اينجا مطلب دوم يعنى تفسير جمله" كَذلِكَ كانُوا يُؤْفَكُونَ‌" روشن مى‌شود چرا كه" افك" در اصل به معنى دگرگونى چهره واقعى و انصراف از حق است و اين گروه به خاطر وضع خاصشان در برزخ از واقعيتها به دور مانده‌اند، و نمى‌توانند مقدار توقفشان را در برزخ تشخيص دهند.

با توجه به آنچه گفتيم نيازى به بحثهاى طولانى جمعى از مفسران كه چرا مجرمان در روز قيامت عمدا دروغ مى‌گويند؟ نمى‌بينيم، زيرا در آيه دليلى بر دروغ عمدى آنها در اين مرحله نيست.

البته در آيات ديگر قرآن نمونه‌هايى از دروغ و كذب مجرمان در رستاخيز ديده مى‌شود كه پاسخ مشروح آن را قبلا در جلد پنجم صفحه 187 ذيل آيه 23 سوره انعام داده‌ايم، ولى به هر حال اين بحث، ارتباطى با موضوع بحث اين آيات ندارد.

مى‌فرمايد:" كسانى كه علم و ايمان به آنها داده شده مى‌گويند: شما به فرمان خدا تا روز قيامت در جهان برزخ درنگ كرديد، و اكنون روز رستاخيز است، ولى شما نمى‌دانستيد" (وَ قالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ الْإِيمانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِي‌