عرض كرد: اين غرفه‌ها از آن كيست اى رسول خدا! فرمود:

هى لمن اطاب الكلام و اطعم الطعام و ادام الصيام و صلى اللَّه بالليل و الناس نيام:

" اينها براى كسى است كه سخن خود را پاكيزه كند، گرسنگان را سير نمايد، و روزه بسيار بگيرد و در دل شب، هنگامى كه مردم در خوابند، براى خدا نماز بخواند" [1]

" آنها كسانى هستند كه در برابر مشكلات صبر و استقامت به خرج مى‌دهند، و بر پروردگارشان توكل مى‌كنند" (الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ‌).

از زن و فرزند و دوستان و بستگان و خانه و كاشانه خود جدا مى‌شوند و صبر مى‌كنند.

مرارتهاى غربت و سختيهاى آوارگى از وطن را مى‌چشند و شكيبا هستند.

براى حفظ ايمان خود آزار دشمنان را به جان مى‌خرند، و در راه جهاد با نفس كه" جهاد اكبر" است، و مبارزه با دشمنان سر سخت كه" جهاد اصغر" است از انواع مشكلات استقبال مى‌كنند و صبر مى‌كنند.

آرى اين صبر و استقامت رمز پيروزى آنها و عامل بزرگ افتخار آنان است كه بدون آن هيچ عمل مثبتى در زندگى امكان پذير نيست.

از اين گذشته، آنها نه بر اموالشان و نه بر دوستان و بستگان تكيه دارند، تكيه‌گاهشان تنها خدا، و توكلشان بر ذات پاك او است، اگر هزار دشمن قصد هلاك آنها كنند مى‌گويند: گرم تو دوستى از دشمنان ندارم باك! و اگر درست بينديشيم ريشه همه فضائل انسانى همين" صبر" و" توكل" است: صبر عامل استقامت در برابر موانع و مشكلات است، و توكل انگيزه حركت در اين راه پر نشيب و فراز.

[1]" تفسير قرطبى" ذيل آيات مورد بحث جلد 7 صفحه 5075.