مى‌گويند نيز به همين جهت است.

بديهى است فرعونيان قنداقه اين نوزاد را از امواج به اين منظور نگرفتند كه دشمن سرسختشان را در آغوش خود پرورش دهند، بلكه آنها به گفته همسر فرعون مى‌خواستند نور چشمى براى خود برگزينند.

اما سرانجام و عاقبت كار چنين شد، و به اصطلاح علماى ادب" لام" در اينجا" لام عاقبت" است نه" لام علت" و لطافت اين تعبير در همين است كه خدا مى‌خواهد قدرت خود را نشان دهد كه چگونه اين گروه را كه تمام نيروهاى خود را براى كشتن پسران بنى اسرائيل بسيج كرده بودند وادار مى‌كند كه همان كسى را كه اينهمه مقدمات براى نابودى او است چون جان شيرين در بر بگيرند و پرورش دهند!.

ضمنا تعبير به آل فرعون نشان مى‌دهد كه نه يك نفر بلكه گروهى از فرعونيان براى گرفتن صندوق از آب شركت كردند و اين شاهد بر آن است كه چنين انتظارى را داشتند.

و در پايان آيه اضافه مى‌كند:" مسلما فرعون و هامان و لشكريان آن دو خطاكار بودند" (إِنَّ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما كانُوا خاطِئِينَ‌).

آنها در همه چيز خطاكار بودند، چه خطايى از اين برتر كه راه حق و عدالت را گذارده پايه‌هاى حكومت خود را بر ظلم و جور و شرك بنا نموده بودند؟

و چه خطايى از اين روشنتر كه آنها هزاران طفل را سر بريدند تا كليم اللَّه را نابود كنند، ولى خداوند او را به دست خودشان سپرد و گفت: بگيريد و اين دشمنتان را پرورش دهيد و بزرگ كنيد! [1]

[1]" راغب" در" مفردات" مى‌گويد: فرق" خاطى" و" مخطى" اين است كه خاطى به كسى مى‌گويند كه دست به كارى مى‌زند كه بخوبى از عهده آن برنمى‌آيد، و راه" خطا" طى مى‌كند، اما مخطى به كسى مى‌گويند كه دست به كارى مى‌زند كه خوب از عهده آن برمى‌آيد اما اتفاقا خطا مى‌كند و خراب مى‌نمايد.