جمله‌ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ‌ كه در ذيل اين آيه آمده است مورد دقت قرار نداده‌اند، آن گونه كه على ع در آن دقت فرموده" [1] مطلبى را كه بايد بر اين سخن بيفزائيم اين است كه اين گروه حتى در شناخت فرعون و قارون گرفتار اشتباه شده‌اند، چرا كه فرعون هم علو در ارض كرد و هم مفسد بود" إِنَّهُ كانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ‌" (قصص- 4) و قارون نيز فساد در زمين كرد و هم علو و برترى‌جويى به مقتضاى" فَخَرَجَ عَلى‌ قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ‌" (قصص- 79).

در حديث ديگرى از امير مؤمنان على ع چنين آمده است كه به هنگام خلافت ظاهرى شخصا در بازارها قدم مى‌زد، گم شده‌ها را راهنمايى مى‌كرد، ضعيفان را كمك مى‌نمود و از كنار فروشندگان و كسبه رد مى‌شد و اين آيه را براى آنها مى‌خواند: تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِينَ لا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَساداً، سپس مى‌فرمود:

نزلت هذه الاية فى اهل العدل و التواضع من الولاة، و اهل القدرة من الناس:

" اين آيه در باره زمامداران عادل و متواضع و همچنين ساير قدرتمندان از توده‌هاى مردم نازل شده است" [2] يعنى همانگونه كه من حكومت را وسيله برترى‌جويى خودم قرار نداده‌ام شما نيز نبايد قدرت مالى خود را وسيله سلطه بر ديگران قرار دهيد كه سرانجام و عاقبت نيك از آن گروهى است كه نمى‌خواهند برترى‌جويى و فساد كنند.

همانگونه كه قرآن در پايان آيه مورد بحث مى‌فرمايد:" و عاقبت از آن پرهيزكاران است" (وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ‌).

" عاقبت" به مفهوم وسيع كلمه، سرانجام نيك، پيروزى در اين جهان،

[1] تفسير" فخر رازى" ذيل آيه مورد بحث.

[2] اين روايت را" زاذان" از امير مؤمنان" على" (ع) نقل كرده است (مجمع البيان ذيل آيه مورد بحث).