نور و روشنايى است، همان نورى كه حيات و زندگى همه موجودات زنده بسته به آن است كه اگر نور آفتاب نبود، نه درختى مى‌روئيد و نه گلى مى‌خنديد، و نه مرغى پرواز مى‌كرد، نه انسان زنده‌اى وجود داشت و نه قطره بارانى مى‌باريد" سرمد" به معنى دائم و هميشگى است (بعضى آن را از ماده" سرد" به معنى" پى در پى" دانسته‌اند و ميم آن را زائده مى‌دانند، ولى ظاهر اين است كه خود اين ماده مستقلا به معنى دائم و هميشگى مى‌باشد) [1]

بگو به من خبر دهيد آيا اگر خداوند روز را تا قيامت بر شما جاودان كند چه معبودى غير از اللَّه است كه شبى براى شما بياورد تا در آن آرامش يابيد؟ آيا نمى‌بينيد"؟! (قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَيْكُمُ النَّهارَ سَرْمَداً إِلى‌ يَوْمِ الْقِيامَةِ مَنْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِلَيْلٍ تَسْكُنُونَ فِيهِ أَ فَلا تُبْصِرُونَ‌).

" از رحمت الهى است كه براى شما شب و روز قرار داد، تا از يك سو در آن آرامش پيدا كنيد، و از سوى ديگر براى تامين زندگى و بهره‌گيرى از فضل خداوند تلاش كنيد، و شايد شكر نعمت او را بجا آوريد" (وَ مِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ‌).

آرى گستردگى دامنه رحمت خدا ايجاب مى‌كند كه تمام وسائل حيات شما را تامين كند، شما از يك سو نياز به كار و كوشش و حركت داريد كه بدون‌

[1] قابل توجه اينكه ارباب لغت تصريح كرده‌اند كه" سرمدى" به موجودى گفته مى‌شود كه نه آغاز دارد و نه انجام، ولى" ازلى" به چيزى گفته مى‌شود كه آغاز ندارد، و" ابدى" به چيزى كه انجام ندارد.