ما به آن دو خطاب كرديم" و گفتيم: به سوى اين قوم برويد كه آيات ما را تكذيب كردند" (فَقُلْنَا اذْهَبا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا).

آنها از يك سو آيات و نشانه‌هاى خدا را كه در آفاق و انفس و در تمام عالم هستى وجود دارد عملا تكذيب نمودند، و راه شرك و بت پرستى را پيش گرفتند، و از سوى ديگر تعليمات انبياى پيشين را نيز ناديده گرفته، و آنها را تكذيب نمودند.

ولى با تمام تلاش و كوششى كه موسى و برادرش انجام دادند، و با ديدن آن همه معجزات عظيم و متنوع و روشن، باز راه كفر و انكار را پيش گرفتند، لذا" ما آنها را شديدا در هم كوبيديم و نابود كرديم" (فَدَمَّرْناهُمْ تَدْمِيراً).

واژه" تدمير" از ماده" دمار" به معنى هلاكت از يك طريق اعجاب‌انگيز است و براستى هلاكت قوم فرعون در امواج خروشان نيل، با آن كيفيتى كه مى‌دانيم از عجائب تاريخ بشر است.

جالب توجه اينكه مى‌گويد: آنها تكذيب رسولان كردند (نه تنها يك رسول) چرا كه در ميان رسل و پيامبران خدا در اصول دعوت، تفاوتى نيست، و تكذيب يكى از آنها تكذيب همه آنها است، بعلاوه آنها اصولا با دعوت همه پيامبران الهى مخالفت داشتند و منكر همه اديان بودند.