هم اكنون اگر به وضع بسيارى از كشورهاى اسلامى مخصوصا آنها كه زير سلطه فرهنگى شرق و غرب زندگى مى‌كنند نظر بيفكنيم مى‌بينيم قرآن در ميان آنها به صورت يك كتاب تشريفاتى درآمده است، تنها الفاظش را با صداى جالب از دستگاههاى فرستنده پخش مى‌كنند، و جاى آن در كاشى كاريهاى مساجد به عنوان هنر معمارى است، براى افتتاح خانه نو، و يا حفظ مسافر، و شفاى بيماران، و حد اكثر براى تلاوت به عنوان ثواب از آن استفاده مى‌كنند.

حتى گاه كه با قرآن استدلال مى‌نمايند هدفشان اثبات پيشداوريهاى خود به كمك آيات با استفاده از روش انحرافى تفسير به رأى است.

در بعضى از كشورهاى اسلامى مدارس پر طول و عرضى به عنوان مدارس" تحفيظ القرآن" ديده مى‌شود، و گروه عظيمى از پسران و دختران به حفظ قرآن مشغولند، در حالى كه انديشه‌هاى آنها گاهى از غرب و گاه از شرق، و قوانين و مقرراتشان از بيگانگان از اسلام گرفته شده است، و قرآن فقط پوششى است براى خلافكاريهايشان.

آرى امروز هم پيامبر ص فرياد مى‌زند:" خدايا! قوم من قرآن را مهجور داشتند"! مهجور از نظر مغز و محتوا، متروك از نظر انديشه و تفكر و متروك از نظر برنامه‌هاى سازنده‌اش!

فقط تو نيستى كه با عداوت سرسختانه اين گروه روبرو شده‌اى، همه پيامبران در چنين شرائطى قرار داشتند كه گروهى از" مجرمان" به مخالفت آنها