33- آنها هيچ مثلى براى تو نمى‌آورند مگر اينكه ما حق را براى تو مى‌آوريم و تفسيرى بهتر (و پاسخى دندان‌شكن كه ناچار به تسليم شوند).

34- آنها كه بر صورتهايشان به سوى جهنم محشور مى‌شوند بدترين محل را دارند و گمراه‌ترين افرادند!

تفسير: خدايا، مردم قرآن را ترك كردند!

از آنجا كه در آيات گذشته انواع بهانه‌جوئيهاى مشركان لجوج و افراد بى- ايمان مطرح شده بود، نخستين آيه مورد بحث، ناراحتى و شكايت پيامبر اسلام ص را در پيشگاه خدا از كيفيت برخورد اين گروه با قرآن بازگو مى‌كند، مى‌گويد:

" پيامبر به پيشگاه خدا عرضه داشت:" پروردگارا! اين قوم من قرآن را ترك گفتند و از آن دورى جستند" (وَ قالَ الرَّسُولُ يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً) [1] اين سخن و اين شكايت پيامبر ص امروز نيز هم چنان ادامه دارد، كه از گروه عظيمى از مسلمانان به پيشگاه خدا شكايت مى‌برد كه اين قرآن را به دست فراموشى سپردند، قرآنى كه رمز حيات است و وسيله نجات، قرآنى كه عامل پيروزى و حركت و ترقى است، قرآنى كه مملو از برنامه‌هاى زندگى مى‌باشد، اين قرآن را رها ساختند و حتى براى قوانين مدنى و جزائيشان دست گدايى به سوى ديگران دراز كردند!

[1] ظاهر جمله" قال" فعل ماضى است و نشان مى‌دهد كه اين سخن را پيامبر (ص) در همين دنيا به عنوان شكايت بازگو كرده است، و اكثر مفسران نيز بر همين عقيده‌اند اما بعضى ديگر همچون" علامه طباطبائى" در" الميزان" معتقدند كه اين سخن مربوط به قيامت است و فعل ماضى در اينجا به معنى مضارع مى‌باشد، مرحوم طبرسى در مجمع البيان نيز آن را به عنوان يك احتمال ذكر كرده ولى آيه بعد كه جنبه دلدارى به پيامبر (ص) دارد، دليل بر اين است كه تفسير مشهور صحيحتر است.