و نزد امامان اهل بيت ع هفتاد و دو حرف آن است، و يك حرف آن مخصوص به ذات پاك خدا است‌ [1]

4- هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي‌

دنيا پرستان مغرور، هنگامى كه به قدرت مى‌رسند، همه چيز را جز خود فراموش مى‌كنند، و تمام امكاناتى را كه بدست آورده‌اند، قارون‌وار كه مى‌گفت:

إِنَّما أُوتِيتُهُ عَلى‌ عِلْمٍ عِنْدِي‌:" آنچه را دارم بر اثر علم و دانش من است" (سوره قصص آيه 78) از ناحيه خودشان مى‌دانند لا غير، در حالى كه بندگان خاص خدا به هر جا برسند مى‌گويند: هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي‌:" اين از فضل خدا است بر ما".

جالب اينكه سليمان نه تنها اين سخن را به هنگام مشاهده تخت ملكه سبأ در برابرش بيان كرد، بلكه افزود اين براى اين است كه خدا مرا بيازمايد، آيا شكر گذارم يا نه؟.

قبلا نيز در همين سوره خوانديم كه سليمان نعمتهاى خود را همه از خدا مى‌داند، و خاضعانه رو به درگاهش مى‌كند كه پروردگارا! شكر اينهمه نعمت را به من الهام كن و توفيقى عطا فرما كه بتوانم در پرتو آن، جلب رضاى تو كنم.

آرى اين است معيار شناخت موحدان خالص از دنيا پرستان مغرور، و اين است راه و رسم مردان پرظرفيت و با شخصيت در برابر كم‌ظرفيتان خودخواه.

گرچه معمول شده است كه بعضى از متظاهران فقط اين جمله پر معنى سليمان (هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي‌) را بر سر در كاخهاى طاغوتى خود مى‌نويسند بى آنكه به آن اعتقادى داشته باشند و در عملشان كمتر انعكاسى داشته باشد ولى مهم آنست كه هم بر سر در خانه باشد، هم در پيشانى تمام زندگى انسان و در قلب او، عملش‌

[1] به اصول كافى و تفسير نور الثقلين مراجعه شود.