تعبير صحيح نبود (دقت كنيد).

در اينجا مورچه‌اى از مورچگان، همنوعان خود را مخاطب ساخت و گفت:

" اى مورچگان داخل لانه‌هاى خود شويد تا سليمان و لشكريانش شما را پايمال نكنند در حالى كه نمى‌فهمند"! (قالَتْ نَمْلَةٌ يا أَيُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ لا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ‌) [1] در اينكه چگونه اين مورچه از حضور سليمان و لشكريانش در آن سرزمين آگاه شد و چگونه صداى خود را به گوش ديگران رسانيد سخن داريم كه در نكته‌ها بخواست خدا خواهد آمد.

ضمنا از اين جمله استفاده مى‌شود كه عدالت سليمان حتى بر مورچگان ظاهر و آشكار بود چرا كه مفهومش اين است كه اگر آنها متوجه باشند حتى مورچه ضعيفى را پايمال نمى‌كنند، و اگر پايمال كنند بر اثر عدم توجه آنها است.

در اينكه چه چيز سبب خنده سليمان شد مفسران سخنان گوناگونى دارند:

ظاهر اين است كه نفس اين قضيه مطلب عجيبى بود كه مورچه‌اى همنوعان خود را از لشكر عظيم سليمان بر حذر دارد و آنها را به عدم توجه نسبت دهد، اين امر عجيب سبب خنده سليمان شد.

بعضى نيز گفته‌اند اين خنده شادى بود چرا كه سليمان متوجه شد حتى‌

[1] بعضى از مفسران تصريح كرده‌اند كه" تاء" در" نملة" براى بيان وحدت است و مؤنث آوردن فعل نيز براى مراعات ظاهر كلمه است.