" زيرا شما معبودان دروغين را با پروردگار عالميان برابر مى‌پنداشتيم"! (إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ‌) [1]

همان مجرمانى كه رؤساى جامعه ما بودند و براى حفظ منافع خويش ما را به اين راه كشاندند و بدبخت كردند.

اين احتمال نيز دارد كه منظور از مجرمان، شياطين يا نياكان گمراهشان باشند كه آنها را به اين راه كشاندند.

قابل توجه اينكه" شافعين" در آيه گذشته به صورت جمع" صديق" به صورت مفرد آمده، اين تفاوت ممكن است به خاطر آن باشد كه اين گروه از گمراهان با چشم خود مى‌بينند مؤمنانى كه لغزشهايى داشته‌اند از شفاعت جمعى از شفاعت كنندگان همچون انبياء و اوصياء و فرشتگان، و شفاعت بعضى از دوستان صالح برخوردار مى‌شوند، آنها نيز آرزو مى‌كنند كه اى كاش شفاعت كننده و دوستى داشتند.

[1]" اذ" در اينجا ممكن است به معنى ظرفيه يا تعليليه بوده باشد.