در حالى كه بعضى ديگر از مفسران آن را به معنى وسيع كلمه يعنى هر گونه گناه و ارتكاب حرام حتى دشنام و بد گويى به زير دستان را در مفهوم آن داخل مى‌دانند، و مى‌گويند ارتكاب هر گونه گناه در آن سرزمين مقدس كيفرش شديدتر و سنگينتر است.

در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه يكى از يارانش از تفسير اين آيه سؤال كرد امام فرمود:

كل ظلم يظلم الرجل نفسه بمكه من سرقة او ظلم احد او شى‌ء من الظلم فانى اراه إلحادا، و لذلك كان ينهى ان يسكن الحرم:

" هر گونه ستمى كه انسان به خودش در سرزمين مكه كند اعم از سرقت و ظلم به ديگران و هر گونه ستم، من همه اينها را الحاد (و مشمول اين آيه) مى‌دانم، و لذا امام افراد را از اينكه مكه را مسكن خود سازند نهى مى‌كرد (چرا كه گناه در اين سرزمين مسئوليت سنگينترى دارد) [1] روايات ديگرى نيز به همين معنى نقل شده، و با اطلاق ظاهر آيه نيز هماهنگ است.

به همين دليل بعضى از فقهاء احتمال داده‌اند كه اگر كسى در حرم مكه مرتكب گناهى شود كه در اسلام حد براى آن تعيين شده است بايد علاوه بر حد تعزير و مجازات اضافى نيز بشود و به جمله‌ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ‌ استدلال كرده‌اند [2] از آنچه گفتيم روشن مى‌شود كسانى كه آيه فوق را منحصرا به معنى نهى از احتكار يا داخل شدن در منطقه حرم بدون احرام، تفسير كرده‌اند منظورشان بيان يك مصداق روشن بوده است، و گر نه هيچ دليلى بر محدود كردن مفهوم وسيع آيه در دست نيست.

[1] تفسير نور الثقلين جلد 3 صفحه 482 ذيل آيه.

[2] كنز العرفان جلد اول صفحه 335.