و در آيه 26 سوره ص در باره" داود" مى‌فرمايد: يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ‌:" اى داود ما تو را خليفه در روى زمين قرار داديم".

و از آنجا كه" سليمان" به مقتضاى آيه 16 سوره نمل وارث حكومت داود بود، خليفه در روى زمين شد.

اما بعضى ديگر مانند مفسر عاليقدر" علامه طباطبائى" در" الميزان" اين معنى را بعيد شمرده است، زيرا تعبير الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ‌ را متناسب انبياء ندانسته، چرا كه در قرآن اين تعبير در مورد پيامبران به كار نرفته است، لذا آن را اشاره به امتهاى پيشين كه داراى ايمان و عمل صالح بودند و حكومت در روى زمين پيدا كردند مى‌داند.

اما جمعى ديگر معتقدند كه اين آيه اشاره به" بنى اسرائيل" است، زيرا آنها با ظهور موسى ع و در هم شكسته شدن قدرت فرعون و فرعونيان مالك حكومت روى زمين شدند، چنان كه قرآن در آيه 127 سوره اعراف مى‌فرمايد: وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتِي بارَكْنا فِيها:" ما آن جمعيت مستضعف (مؤمنان بنى اسرائيل) را وارث مشارق و مغارب زمينى را كه پر بركت كرديم قرار داديم".

و نيز درباره همانها مى‌فرمايد: وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ‌:" ما اراده كرده‌ايم كه قوم مستضعف (مؤمنان بنى اسرائيل) را در روى زمين تمكين دهيم" (و صاحب نفوذ و مسلط سازيم).

درست است كه در ميان بنى اسرائيل حتى در عصر موسى ع افراد ناباب و فاسق و حتى احيانا كافرى بودند، ولى به هر حال حكومت بدست مؤمنان صالح بود (بنا بر اين ايرادى كه بعضى از مفسران به اين تفسير كرده‌اند با اين بيان دفع مى‌شود) تفسير سوم نزديكتر به نظر مى‌رسد.