و پاكدامنى بود كه گرفتار چنگال آن طاغوت بى ايمان گشته بود (سوره تحريم آيه 11).

در مورد پيشوايان بزرگ اسلام نيز كم و بيش نمونه‌هايى از اين قبيل ديده شده است كه تاريخ اسلام گواه آن مى‌باشد.

در پاسخ علاوه بر اينكه هر قانون كلى استثناهايى دارد بايد به دو نكته توجه داشت:

1- در تفسير آيه گفتيم كه منظور اصلى از" خباثت" همان آلودگى به اعمال منافى عفت است و" طيب" بودن نقطه مقابل آن مى‌باشد، به اين ترتيب پاسخ سؤال روشن مى‌شود، زيرا هيچيك از همسران پيامبران و امامان به طور قطع انحراف و آلودگى جنسى نداشتند، و منظور از خيانت در داستان نوح و لوط جاسوسى كردن به نفع كفار است نه خيانت ناموسى.

اصولا اين عيب از عيوب تنفر آميز محسوب مى‌شود و مى‌دانيم محيط زندگى شخصى پيامبران بايد از اوصافى كه موجب نفرت مردم است پاك باشد تا هدف نبوت كه جذب مردم به آئين خدا است عقيم نماند.

2- از اين گذشته همسران پيامبران و امامان در آغاز كار حتى كافر و بى ايمان هم نبودند و گاه بعد از نبوت به گمراهى كشيده مى‌شدند كه مسلما آنها نيز روابط خود را مانند سابق با آنها ادامه نمى‌دادند، همانگونه كه همسر فرعون در آغاز كه با فرعون ازدواج كرد به موسى ايمان نياورده بود، اصولا موسى هنوز متولد نشده بود، بعدا كه موسى مبعوث شد ايمان آورد و چاره‌اى جز ادامه زندگى توام با مبارزه نداشت مبارزه‌اى كه سرانجامش شهادت اين زن با ايمان بود.