بيان اهميت مطلب است، يعنى گناه" زنا" همطراز گناه" شرك" است، چرا كه در بعضى از روايات نيز وارد شده كه" شخص زناكار" در آن لحظه‌اى كه مرتكب اين عمل مى‌شود از ايمان باز داشته مى‌شود"

(قال رسول اللَّه (ص) ... لا يزن الزانى حين يزنى و هو مؤمن و لا يسرق السارق حين يسرق و هو مؤمن فانه اذا فعل ذلك خلع عنه الايمان كخلع القميص):

" شخص زناكار به هنگامى كه مرتكب اين عمل مى‌شود، مؤمن نيست، و همچنين سارق به هنگامى كه مشغول دزدى است ايمان ندارد، چرا كه به هنگام ارتكاب اين عمل، ايمان را از او بيرون مى‌آورند همانگونه كه پيراهن را از تن"! [1]

نكته‌ها:

1- مواردى كه حكم زنا اعدام است‌

آنچه در آيه فوق در مورد حد زنا آمده است يك حكم عمومى است كه موارد استثنايى هم دارد از جمله" زناى محصن و محصنه" است كه حد آن با تحقق شرائط اعدام است.

منظور از" محصن" مردى است كه همسرى دارد و همسرش در اختيار او است، و" محصنه" به زنى مى‌گويند كه شوهر دارد و شوهرش نزد او است، هر گاه كسى با داشتن چنين راه مشروعى باز هم مرتكب زنا بشود حد او اعدام مى‌باشد، شرائط و كيفيت اجراى اين حكم در كتب فقهى مشروحا آمده است.

و نيز زناى با محارم حكم آن اعدام است.

همچنين زناى به عنف و جبر كه حكم آن نيز همين است.

البته در بعضى از موارد علاوه بر مساله تازيانه، تبعيد و پاره‌اى ديگر از

[1] اصول كافى ج دوم صفحه 26 (مطبعه اسلاميه سال 1388) طبق نقل نور الثقلين ج 3 ص 571.