تدريجا اين كلمه به قطعه و بخش از چيزى- از جمله قطعه و بخشى از قرآن كه از بقيه جدا شده است- اطلاق گرديده.

بعضى از ارباب لغت نيز گفته‌اند كه" سوره" به بناهاى زيبا و بلند و برافراشته گفته مى‌شود، و به بخشهاى مختلف از يك بناى بزرگ نيز سوره مى‌گويند، به همين تناسب به بخشهاى مختلف قرآن كه از يكديگر جدا است سوره اطلاق شده است‌ [1] به هر حال اين تعبير، اشاره به اين حقيقت است كه تمام احكام و مطالب اين سوره اعم از عقائد و آداب و دستورات همه داراى اهميت فوق العاده‌اى است زيرا همه از طرف خداوند نازل شده است.

مخصوصا جمله" فَرَضْناها" (آن را فرض كرديم) با توجه به معنى" فرض" كه به معنى" قطع" مى‌باشد نيز اين معنى را تاكيد مى‌كند.

تعبير به" آياتٍ بَيِّناتٍ‌" ممكن است اشاره به حقايقى از توحيد و مبدء و معاد و نبوت باشد كه در آن مطرح شده، در برابر" فرضنا" كه اشاره به احكام و دستوراتى است كه در اين سوره، بيان گرديده، و به عبارت ديگر يكى اشاره به" عقائد" است و ديگرى اشاره به" احكام".

اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور از" آيات بينات"، دلائلى است كه براى احكام مفروض در اين سوره آمده است.

جمله" لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ‌" (شايد شما متذكر شويد) بار ديگر اين واقعيت را در نظرها مجسم مى‌كند كه ريشه همه اعتقادات راستين و برنامه‌هاى عملى اسلام در درون فطرت انسانها نهفته است، و بر اين اساس، توضيح آنها يك نوع" تذكر و ياد آورى" محسوب مى‌شود.

[1]" لسان العرب" جلد 4 ماده" سور".