" ما به نوح وحى فرستاديم كه كشتى را در حضور ما و طبق فرمان ما بساز" (فَأَوْحَيْنا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا).

تعبير" باعيننا" (در برابر ديدگان ما) اشاره به اين است كه تلاش و كوشش تو در اين راه در حضور ما است و تحت پوشش حمايت ما، بنا بر اين با فكر راحت و آسوده به راه خود ادامه ده و از هيچ چيز ترس و واهمه نداشته باش.

ضمنا تعبير به" وحينا" نشان مى‌دهد كه نوح طرز كشتى ساختن و چگونگى آن را از وحى الهى آموخت، و گر نه چنان چيزى- طبق نوشته تواريخ- تا آن زمان سابقه نداشت، به همين دليل نوح كشتى را آن چنان متناسب با مقصد و مقصود خود ساخت كه هيچ كم و كسرى در آن نبود! سپس ادامه مى‌دهد" هنگامى كه فرمان ما فرا رسد، و نشانه‌اش اين است كه آب از درون تنور خواهد جوشيد، بدان زمان طوفان نزديك شده است بلافاصله از تمام انواع حيوانات يك جفت (نر و ماده) انتخاب و در كشتى سوار كن" (فَإِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ‌).

" و خانواده و دوستان با ايمانت را بر كشتى سوار نما، مگر آنها كه قبلا وعده هلاكشان داده شده است" (اشاره به همسر نوح و يكى از فرزندانش است) (وَ أَهْلَكَ إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ‌).

و باز اضافه مى‌كند:" و ديگر در باره اين ستمگران (كه هم بر خويش ستم كردند و هم بر ديگران) با من سخنى مگو كه آنها همگى غرق خواهند شد و جاى گفتگو نيست" (وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ‌).

البته اين اخطار به خاطر آن بود كه ممكن بود نوح تحت تاثير عواطف انسانى يا عاطفه پدر و فرزندى قرار گيرد و باز در باره آنها شفاعت كند در حالى كه آنها ديگر شايسته شفاعت نبودند.