به همسر نوح و فرزند ناخلف اوست) و ديگر در باره اين ستمگران با من سخن مگوى كه آنها همگى هلاك خواهند شد! 28- و هنگامى كه تو و همه كسانى كه با تو هستند بر كشتى سوار شديد بگو ستايش خدايى را كه ما را از قوم ستمگر نجات بخشيد.

29- و بگو پروردگارا ما را در منزلگاهى پر بركت فرود آر، و تو بهترين فرود آورندگانى.

30- (آرى) در اين ماجرا آيات و نشانه‌هايى براى صاحبان عقل و انديشه است و ما مسلما همگان را آزمايش مى‌كنيم.

تفسير: پايان عمر يك قوم سركش‌

در آيات گذشته بخشى از تهمتهاى ناروايى را كه دشمنان نوح به او زدند خوانديم ولى از آيات ديگر قرآن به خوبى استفاده مى‌شود كه اذيت و آزار اين قوم سركش تنها منحصر به اين امور نبود بلكه با هر وسيله توانستند او را در فشار قرار دادند و آزار كردند، و نوح حد اكثر تلاش و كوشش خود را در هدايت و نجات آنها از چنگال شرك و كفر به خرج داد، هنگامى كه از تلاشهاى خود مايوس شد و جز گروه اندكى ايمان نياوردند از خدا تقاضاى كمك كرد چنان كه در نخستين آيه مورد بحث مى‌خوانيم:

" گفت: پروردگارا! مرا در برابر تكذيبهايى كه كردند يارى كن" (قالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ‌) [1]

[1]" باء" در" بِما كَذَّبُونِ‌" ممكن است" باء سببيه" باشد، يا مقابله، و" ما" در" بِما كَذَّبُونِ‌" ممكن است" ماء مصدريه" باشد يا" موصوله" كه معانى آنها با هم تفاوت خواهد داشت، ولى اين تفاوت، تفاوت مهمى نيست (دقت كنيد).