كه همه مواهب در آن جمع است و هر خير و بركتى كه بخواهند در آن موجود است (فَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ‌).

چه تعبير گويا و زنده‌اى؟ عذابى كه آنها را پست و حقير مى‌كند و در برابر آن همه گردنكشى‌ها و خود برتربينى‌ها و استكبار در برابر خلق خدا آنها را به پائينترين مرحله ذلت مى‌كشاند، و مى‌دانيم توصيف" عذاب" به" اليم" و" عظيم" و" مهين" كه در آيات مختلف قرآن ذكر شده هر كدام متناسب نوع گناهى است كه از گردنكشان سر مى‌زده است!.

جالب توجه اينكه در باره مؤمنان اشاره به دو چيز مى‌كند:" ايمان" و" عمل صالح" و در نقطه مقابل در باره كافران اشاره به" كفر" و" تكذيب آيات الهى" است، كه در واقع هر كدام تركيبى است از اعتقاد درونى و آثار برونى و عملى آن، چرا كه اعمال انسان غالبا از يك ريشه فكرى و اعتقاد سرچشمه مى‌گيرد.