منظور از عَذابُ" يَوْمٍ عَقِيمٍ‌" مجازات روز قيامت است و اينكه روز قيامت توصيف به" عقيم" (نازا) شده اشاره به اين است كه آنها روز ديگرى پشت سر ندارند تا بتوانند به جبران گذشته برخيزند و در سرنوشت خود تغييرى ايجاد كنند.

تفسير نمونه ؛ ج‌14 ؛ ص148

* سپس به حاكميت مطلقه پروردگار در روز رستاخيز اشاره كرده مى‌گويد:

" حكومت و فرمانروايى در آن روز مخصوص خدا است" (الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ‌).

البته اين اختصاص به روز قيامت ندارد، امروز و هميشه حاكم و مالك مطلق خدا است، منتهى چون در اين دنيا مالكان و حاكمان ديگرى نيز وجود دارند، هر چند قلمرو حكومتشان بسيار محدود و ضعيف است و جنبه صورى و ظاهرى دارد، اما همين امر ممكن است موجب تداعى اين فكر شود كه حاكم و مالك ديگرى غير از خداوند وجود دارد اما در صحنه قيامت كه همه اين مسائل بر چيده مى‌شود بيش از هر زمان اين حقيقت آشكار مى‌گردد كه حاكم و مالك تنها او است.

به تعبير ديگر دو رقم حاكميت و مالكيت وجود دارد: حاكميت حقيقى كه حاكميت خالق بر مخلوق است و حاكميت اعتبارى و قرار دادى كه ميان مردم معمول است، در دنيا اين هر دو وجود دارد اما در سراى آخرت حكومتهاى قرار دادى و اعتبارى همه برچيده مى‌شود تنها حكومت حقيقى خالق جهان باقى مى‌ماند [1] به هر حال چون مالك حقيقى او است، حاكم حقيقى هم او خواهد بود، لذا او در ميان همه انسانها- اعم از مؤمن و كافر- حكومت و داورى مى‌كند، و نتيجه آن همان است كه قرآن به دنبال اين سخن فرموده:" آنها كه ايمان آورده‌اند و عمل صالح انجام داده‌اند در باغهاى پر نعمت بهشت قرار دارند،" باغهايى‌

[1] الميزان جلد 14 صفحه 433.