لذا در آيه بعد مى‌گويد:" بر او نوشته و مقرر شده است كه هر كس حلقه اطاعت و ولايتش را بر گردن نهد بطور مسلم گمراهش مى‌سازد و به آتش سوزان راهنماييش مى‌كند" (كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَ يَهْدِيهِ إِلى‌ عَذابِ السَّعِيرِ) [1]

نكته‌ها:

1- مجادله در برابر حق و باطل-

گرچه در واژه" مجادله" در عرف، مفهوم جر و بحث بى اساس و غير منطقى افتاده است ولى در اصل لغت چنين نيست بلكه به معنى هر گونه بحث و گفتگو است كه گاه به حق و گاه به ناحق است و لذا قرآن به پيامبر دستور مى‌دهد: وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ‌:" با مخالفان خود با روشى كه بهتر است مجادله كن" (نحل- 125).

2- مجادله به باطل راه شيطان است-

بعضى از مفسران بزرگ معتقدند كه جمله‌ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ‌ اشاره به گفتگوهاى بى اساس مشركان است، و جمله‌ وَ يَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطانٍ مَرِيدٍ اشاره به برنامه‌هاى عملى نادرست آنها است.

بعضى ديگر جمله اول را اشاره به اعتقادات فاسد و خرافى آنها دانسته و جمله دوم را به برنامه‌هاى عملى غلط و انحرافى آنان.

ولى از آنجا كه آيات قبل و بعد از آن پيرامون مبانى اعتقادى و اصول عقائد است بعيد نيست كه هر دو جمله اشاره به يك حقيقت باشد، و به تعبير ديگر طرفين نفى و اثبات يك موضوع است. در جمله اول مى‌گويد: آنها بدون علم و دانش و صرفا از روى تقليد و تعصب و هوا پرستى به مجادله در باره خدا و قدرت او

[1]" سعير" از ماده" سعر" (بر وزن قعر) به معنى شعله‌ور شدن آتش است در اينجا منظور آتش سوزان دوزخ است كه از هر آتشى سوزنده‌تر مى‌باشد.