جمعى از مفسران گفته‌اند اين آيه در مورد" نضر بن حارث" نازل شده كه از مشركان متعصب و لجوج و پشت هم انداز بود، او اصرار داشت كه ملائكه دختران خدا هستند!، و قرآن مجموعه‌اى از افسانه‌هاى پيشينيان است كه به خدا نسبت داده شده!، و زندگى بعد از مرگ را منكر بود.

بعضى ديگر آن را اشاره به همه مشركان دانسته‌اند كه در مساله توحيد و قدرت خدا به مجادله برمى‌خاستند.

ولى با توجه به اينكه شان نزولها هرگز مفهوم آيه را محدود نمى‌كند نتيجه اين دو قول يكى است و همه كسانى را كه به نوعى، از روى تقليد كوركورانه يا تعصب يا پيروى از خرافات و هوا و هوسها، به جدال در برابر حق برمى‌خيزند شامل مى‌شود.

سپس اضافه مى‌كند:" اينگونه افراد كه تابع هيچگونه منطق و دانشى نيستند از هر شيطان سر كش و متمردى تبعيت مى‌كنند" (وَ يَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطانٍ مَرِيدٍ).

نه از يك شيطان كه از همه شيطانها! اعم از شياطين انس و جن كه هر يك از آنها براى خود نقشه و برنامه و حيله و دامى دارند.

واژه" مريد" از ماده" مرد" (بر وزن سرد) در اصل به معنى سرزمين بلندى است كه خالى از هر گونه گياه باشد، و به درختى كه از برگ خالى شود" امرد" مى‌گويند، و روى همين جهت به نوجوانانى كه مو در صورتشان نروئيده نيز امرد گفته مى‌شود.

در اينجا منظور از" مريد" كسى است كه عارى از هر گونه خير و سعادت و نقطه قوت است، و طبعا چنين كسى سركش و متمرد و ظالم و عصيانگر خواهد بود.

روشن است كه پيروى از" شيطان بى همه چيز" انسان را به چه سرنوشتى مبتلا مى‌سازد.