گذارده شده، تا آن را ابلاغ كند و" نبى" بنا بر يك تفسير به معنى كسى است كه از وحى الهى آگاه است و خبر مى‌دهد، و بنا بر تفسير ديگر به معنى شخص عاليمقام است (كه ماده اشتقاق هر دو قبلا بيان شد) اين از نظر لغت.

اما از نظر تعبيرات قرآنى و لسان روايات بعضى معتقدند كه" رسول" كسى است كه صاحب آئين و مامور ابلاغ باشد، يعنى وحى الهى را دريافت كند و به مردم ابلاغ نمايد، اما" نبى" دريافت وحى مى‌كند ولى موظف به ابلاغ آن نيست، بلكه تنها براى انجام وظيفه خود او است، و يا اگر از او سؤال كنند پاسخ مى‌گويد.

به تعبير ديگر" نبى" همانند طبيب آگاهى است كه در محل خود آماده پذيرايى بيماران است، او به دنبال بيماران نمى‌رود، ولى اگر بيمارى به او مراجعه كند از درمانش فروگذار نمى‌كند.

اما رسول همانند طبيبى است سيار، و به تعبيرى كه على ع در نهج- البلاغه در باره پيامبر اسلام ص فرموده:

طبيب دوار بطبه‌

[1] او به همه جا مى‌رود به شهرها، روستاها، كوه و دشت و بيابان تا بيماران را پيدا كند و به مداواى آنها بپردازد، او چشمه‌اى است كه به دنبال تشنگان مى‌دود نه چشمه‌اى كه تشنگان او را جستجو كنند.

از رواياتى كه در اين زمينه به ما رسيده و مرحوم كلينى در كتاب" اصول كافى" در باب" طبقات الانبياء و الرسل" و باب" الفرق بين النبى و الرسل" آورده چنين استفاده مى‌شود كه" نبى" كسى است كه تنها حقايق وحى را در حال خواب مى‌بيند (همانند رؤياى ابراهيم) و يا علاوه بر خواب در بيدارى هم صداى فرشته وحى را مى‌شنود.

اما" رسول" كسى است كه علاوه بر دريافت وحى در خواب و شنيدن صداى‌

[1] نهج البلاغه خطبه 108