آيه اين سوره سخن از غفلت مردم بيخبر مى‌گويد، و به عنوان نقل قول از پيامبر ص در يك عبارت نفرين مانند ناراحتى او را از اينهمه غرور و غفلت منعكس مى‌كند و مى‌گويد: پيامبر بعد از مشاهده اينهمه اعراض و رويگردانى" عرض كرد پروردگار من! به حق داورى فرما، و اين گروه طغيانگر را طبق قانون عدالتت كيفر ده"! (قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِ‌) [1] در دومين جمله روى سخن را به مخالفان كرده و مى‌گويد:" پروردگار همه ما خداوند رحمان است، و ما از پيشگاه مقدسش در برابر نسبتهاى ناروايى كه شما به او مى‌دهيد استمداد مى‌طلبيم" (وَ رَبُّنَا الرَّحْمنُ الْمُسْتَعانُ عَلى‌ ما تَصِفُونَ‌).

در حقيقت با كلمه" ربنا" آنها را به اين واقعيت توجه مى‌دهد كه ما همه مربوب و مخلوقيم و او خالق و پروردگار همه ما است.

تعبير به" الرحمن" كه اشاره به رحمت عامه پروردگار است به آنها گوشزد مى‌كند كه سر تا پاى وجود شما را رحمت الهى فرا گرفته چرا لحظه‌اى در آفريننده اينهمه نعمت و رحمت نمى‌انديشيد؟

و تعبير" الْمُسْتَعانُ عَلى‌ ما تَصِفُونَ‌" به آنها اخطار مى‌كند كه گمان نكنيد ما در برابر انبوه جمعيت شما تنها هستيم، و تصور نكنيد اينهمه تهمت و دروغ و نسبتهاى نارواى شما چه در مورد ذات پاك خدا، و چه در برابر ما، بدون پاسخ خواهد ماند، نه، هرگز كه تكيه‌گاه همه ما او است، و او قادر است از بندگان مؤمن خود در برابر هر گونه دروغ و تهمت دفاع كند.

" پايان سوره انبياء"

[1] بدون شك، حكم خداوند همه بر طبق حق است، بنا بر اين ذكر كلمه" بالحق" در اينجا جنبه توضيح دارد.