اين تصور را نيز به مغز خود راه مدهيد كه اگر تاخيرى در مجازات شما شود به خاطر اين است كه خدا از اعمال و سخنان شما آگاه نيست، نه، او همه را مى‌داند" او هم سخنان آشكارتان را و هم آنچه را كتمان مى‌كنيد مى‌داند" (إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ يَعْلَمُ ما تَكْتُمُونَ‌).

اصولا پنهان و آشكار براى شما كه علمتان محدود است مفهوم دارد، اما براى آن كس كه علمش بى‌پايان است غيب و شهود يكى است و سر و علن در آنجا يكسان مى‌باشد.

" و مى‌خواهد شما را تا مدتى از لذائذ اين جهان بهره‌مند سازد" سپس با شدت هر چه تمامتر شما را بگيرد و مجازات كند (وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ‌).

در واقع براى تاخير مجازات الهى در اينجا دو فلسفه بيان شده است: نخست مساله امتحان و آزمايش است، خدا هرگز در عذاب عجله نمى‌كند، تا خلق را آزمايش كافى كند و اتمام حجت نمايد.

دوم اينكه افرادى هستند كه آزمايش آنها تمام شده و كلمه مجازاتشان قطعى گرديده است، اما براى اينكه سخت كيفر ببينند نعمت را بر آنها گسترده مى‌سازد تا كاملا غرق نعمت شوند، و درست در همان حال كه سخت در لذائذ غوطه‌ورند تازيانه عذاب را بر آنها مى‌كوبد تا دردناكتر باشد، و رنج محرومان و ستمديدگان را بخوبى احساس كنند.