[سوره الأنبياء (21): آيه 91]

وَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيها مِنْ رُوحِنا وَ جَعَلْناها وَ ابْنَها آيَةً لِلْعالَمِينَ (91)

ترجمه:

91- و به ياد آور زنى را كه دامان خود را از آلودگى به بى‌عفتى پاك نگه داشت، و ما از روح خود در او دميديم، و او و فرزندش (مسيح) را نشانه بزرگى براى جهانيان قرار داديم.

تفسير: مريم بانوى پاكدامن‌

در اين آيه به مقام مريم و عظمت و احترام او و فرزندش حضرت مسيح ع اشاره شده است.

ذكر مريم در رديف بحثهاى مربوط به پيامبران بزرگ يا به خاطر فرزند او حضرت عيسى است و يا به جهت اينكه تولدش از جهاتى شبيه به تولد يحيى از زكريا بود كه شرح آن را در ذيل آيات سوره مريم آورديم‌ [1] و يا به خاطر آنست كه روشن كند عظمت مقام ويژه مردان بزرگ نيست بلكه زنان بزرگى هم بوده‌اند كه تاريخشان نشانه عظمتشان، الگو و اسوه‌اى براى زنان جهان بوده‌اند.

مى‌گويد:" به خاطر بياور مريم را كه دامان خويش را از هر گونه آلودگى نگه داشت" (وَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها).

" سپس ما از روح خود در او دميديم" (فَنَفَخْنا فِيها مِنْ رُوحِنا).

" و او و فرزندش مسيح را نشانه بزرگى براى جهانيان قرار داديم"

[1] به جلد سيزدهم تفسير نمونه آيات نخستين سوره مريم مراجعه شود.