ملايم مى‌باشد، گرچه اين كلمه غالبا در نسيمهاى رحمت و نعمت به كار مى‌رود، ولى در مورد عذاب نيز استعمال مى‌شود [1] به گفته تفسير" كشاف" جمله" لَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ ..." سه تعبير در بردارد كه همه اشاره به ناچيزى و كمى است، تعبير به" مس"، و تعبير به" نفحه" (از نظر ماده لغت) و نيز از نظر وزن و صيغه‌ [2] خلاصه اينكه قرآن مى‌خواهد بگويد: اين كوردلان، ساليان دراز سخنان پيامبر و منطق وحى را مى‌شنوند و در آنها كمترين اثر نمى‌گذارد مگر آن زمان كه تازيانه عذاب، هر چند خفيف و مختصر، بر پشت آنها نواخته شود كه دست پاچه مى‌شوند و فرياد" إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ‌" را سر مى‌دهند، آيا بايد تنها زير تازيانه‌هاى عذاب، بيدار شوند؟

ولى چه سود كه اين بيدارى اضطرارى هم به حال آنها سودى ندارد، و اگر طوفان عذاب فرو بنشيند و آرامش بيابند، باز هم همان راه و همان برنامه است.

مى‌فرمايد:" ما ترازوهاى عدل را در روز قيامت نصب مى‌كنيم" (وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ).

" قسط" گاه به معنى عدم تبعيض، و گاه به معنى عدالت به طور مطلق مى‌آيد و مناسب در اينجا معنى دوم است.

جالب اينكه قسط در اينجا به عنوان" صفت" براى" موازين" ذكر شده‌

[1] و [2] تفسير فخر رازى، تفسير فى ظلال، و مفردات راغب، ذيل آيه مورد بحث، و ماده نفحه.