اين ترازوهاى سنجش آن چنان دقيق و منظم است كه گويى عين عدالت مى‌باشد [1] و به همين دليل بلافاصله اضافه مى‌كند": به هيچكس در آنجا كمترين ظلم و ستمى نمى‌شود" (فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً).

نه از پاداش نيكوكاران چيزى كاسته مى‌شود، و نه به مجازات بدكاران افزوده مى‌گردد.

اما اين نفى ظلم و ستم، مفهومش اين نيست كه در حساب دقت نمى‌شود بلكه" اگر به مقدار سنگينى يك دانه خردل كار نيك و بدى باشد ما آن را حاضر مى‌سازيم" و مورد سنجش قرار مى‌دهيم (وَ إِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها).

" و همين قدر كافى است كه ما حسابگر اعمال بندگان باشيم" (وَ كَفى‌ بِنا حاسِبِينَ‌).

" خردل" گياهى است كه داراى دانه سياه بسيار كوچكى است، و ضرب المثل در كوچكى و حقارت مى‌باشد.

نظير اين تعبير در جاى ديگر قرآن به عنوان" مِثْقالَ ذَرَّةٍ"" سنگينى يك ذره" (يك مورچه بسيار كوچك يا يك جزء كوچك از خاك و غبار) آمده است (زلزال آيه 7).

قابل توجه اينكه در قرآن مجيد در شش مورد تعبير به" مِثْقالَ ذَرَّةٍ" و در دو مورد تعبير به" مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ‌" شده است.

در حقيقت در آيه فوق، با شش تعبير مختلف، تاكيدى بر مساله حساب و كتاب دقيق روز قيامت شده است.

كلمه" موازين" آنهم به صورت جمع و سپس ذكر وصف" قسط" و به دنبال آن، تاكيدى بر نفى ظلم" فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ‌" و پس از آن ذكر كلمه" شيئا" (هيچ‌

[1] گرچه" موازين" جمع است، و قسط مفرد است، ولى با توجه به اينكه قسط مصدر مى‌باشد، و مصدر جمع بسته نمى‌شود، مشكلى به وجود نمى‌آيد.