[سوره الأنبياء (21): آيات 46 تا 47]

وَ لَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ (46) وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ إِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنا بِها وَ كَفى‌ بِنا حاسِبِينَ (47)

ترجمه:

46- اگر كمترين عذاب پروردگارت آنها را لمس كند فريادشان بلند مى‌شود اى واى ما همگى ستمگر بوديم.

47- ما ترازوهاى عدل را در روز قيامت نصب مى‌كنيم، لذا به هيچكس كمترين ستمى نمى‌شود، و اگر به مقدار سنگينى يك دانه خردل (كار نيك و بدى باشد) ما آن را حاضر مى‌كنيم، و كافى است كه ما حساب كننده باشيم.

تفسير: ترازوهاى عدل در قيامت‌

به دنبال آيات گذشته كه حالت غرور و بيخبرى افراد بى‌ايمان را منعكس مى‌كرد در نخستين آيه مورد بحث مى‌گويد:" اين بيخبران مغرور كه در حالت نعمت و آرامش هرگز خدا را بنده نيستند اگر گوشه كوچك و ناچيزى از عذاب پروردگارت دامنشان را بگيرد چنان متوحش مى‌شوند كه فرياد مى‌زنند اى واى بر ما! ما همگى ظالم و ستمگر بوديم"! (وَ لَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ‌).

به گفته مفسران و ارباب لغت، واژه" نفحه" به معنى چيز كم، يا نسيم‌