تولد فرزند به آنها كمك كنند، ولى چون وضع مريم يك وضع استثنايى بود و هرگز نمى‌خواست كسى وضع حمل او را ببيند، با آغاز درد زائيدن، راه بيابان را پيش گرفت.

قرآن در اين زمينه مى‌گويد:" درد وضع حمل، او را به كنار درخت خرمايى كشاند" (فَأَجاءَهَا الْمَخاضُ إِلى‌ جِذْعِ النَّخْلَةِ).

تعبير به جذع النخلة با توجه به اينكه" جذع" به معنى تنه درخت است نشان مى‌دهد كه تنها بدنه‌اى از آن درخت باقى مانده بود يعنى درختى خشكيده بود [1] در اين حالت، طوفانى از غم و اندوه، سراسر وجود پاك مريم را فرا گرفت احساس كرد لحظه‌اى را كه از آن مى‌ترسيد فرا رسيده است، لحظه‌اى كه هر چه پنهان است در آن آشكار مى‌شود و رگبار تيرهاى تهمت مردم بى‌ايمان متوجه او خواهد شد.

به قدرى اين طوفان سخت بود و اين بار بر دوشش سنگينى مى‌كرد كه بى اختيار" گفت: اى كاش پيش از اين مرده بودم و به كلى فراموش مى‌شدم"!.

(قالَتْ يا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هذا وَ كُنْتُ نَسْياً مَنْسِيًّا).

بديهى است تنها ترس تهمتهاى آينده نبود كه قلب مريم را مى‌فشرد، هر چند مشغله فكرى مريم بيش از همه همين موضوع بود، ولى مشكلات و مصائب ديگر مانند وضع حمل بدون قابله و دوست و ياور، در بيابانى تنهاى تنها، نبودن محلى براى استراحت، آبى براى نوشيدن و غذا براى خوردن، وسيله براى نگاهدارى مولود جديد، اينها امورى بود كه سخت او را تكان مى‌داد.

و آنها كه مى‌گويند چگونه مريم با ايمان و داراى شناخت توحيدى كه‌

[1] جذع (بر وزن ذبح) در اصل از ماده" جذع" (بر وزن منع) به معنى بريدن و قطع كردن است.