نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 390
گرامى داشته و مواهب خويش را به آنها افزايش داده است.
***
3- آنها آن قدر مؤدب و تسليم و سر بر فرمان خدا هستند كه" هرگز در
سخن گفتن بر او پيشى نمىگيرند" (لا
يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ).
4- و از نظر عمل نيز" آنها تنها فرمان او را اجرا مىكنند" (وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ).
آيا اين صفات، صفات فرزندان است يا صفات بندگان؟!
***
سپس به احاطه علمى پروردگار
نسبت به آنها اشاره كرده مىفرمايد:
" خداوند هم اعمال امروز و آينده آنها را مىداند، و هم اعمال گذشته را،
هم از دنياى آنها آگاه است و هم از آخرتشان، هم قبل از وجودشان و هم بعد از
وجودشان" (يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما
خَلْفَهُمْ) [1] مسلما فرشتگان از اين موضوع آگاهند كه خدا يك چنين احاطه
علمى به آنها دارد، و همين عرفان، سبب مىشود كه آنها نه سخنى قبل از او بگويند و
نه از فرمانش سرپيچى كنند و به اين ترتيب اين جمله مىتواند در حكم تعليل براى آيه
سابق بوده باشد.
5- بدون شك آنها كه بندگان گرامى و شايسته خدا هستند براى نيازمندان شفاعت
مىكنند ولى بايد توجه داشت" هرگز براى كسى شفاعت نمىكنند مگر اينكه بدانند
خدا از او خشنود است" و اجازه شفاعت او را داده است (وَ لا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى).
مسلما خشنودى خداوند و اجازه شفاعت دادن او، بىدليل نمىتواند باشد
[1] مفسران بزرگ در تفسير اين جمله سه
بيان دارند كه ما در عبارت بالا هر سه را با هم ذكر كرديم چون منافاتى با هم
ندارند.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 13 صفحه : 390