جر و بحث بود و مدتى طولانى افكار گروهى از دانشمندان را به خود جلب كرده بود.

ولى ما امروز به خوبى مى‌دانيم كه اين بحث بيشتر جنبه سرگرمى سياسى داشته، تا علماى اسلام را به خود مشغول دارند و از مسائل اصولى و اساسى كه تماس با وضع حكومت و طرز زندگى مردم و حقايق اصلى اسلام دارد منصرف سازند.

امروز براى ما كاملا روشن است كه اگر منظور از كلام اللَّه محتوا و مضمون آنست، بطور قطع قديم است يعنى هميشه در علم خدا بوده و علم واسع پروردگار هميشه به آن احاطه داشته است.

و اگر منظور اين الفاظ و اين كلمات و اين وحى است كه بر پيامبر ص نازل شده، آن هم بدون شك" حادث" است.

كدام عاقل مى‌گويد الفاظ و كلمات ازلى است؟ يا نزول وحى بر پيامبر ص از آغاز فرمان رسالت نبوده؟ بنا بر اين ملاحظه مى‌كنيد هر طرف بحث را بگيريم مساله آفتابى و روشن است.

به تعبير ديگر قرآن الفاظى دارد و معانى، الفاظش قطعا حادث است و معانيش قطعا قديم، بنا بر اين جايى براى جر و بحث نيست.

وانگهى اين بحث كدام مشكل علمى و اجتماعى و سياسى و اخلاقى از جامعه اسلامى را حل مى‌كند؟ و چرا بعضى از دانشمندان پيشين فريب شگردهاى حاكمان مكار توطئه‌گر را خورده‌اند؟! لذا مى‌بينيم بعضى از امامان اهل بيت ع ضمن بيان روشن اين مساله عملا به آنها هشدار دادند كه از اين گونه بحثها بپرهيزيد [1]

[1] احتجاج طبرسى طبق نقل نور الثقلين جلد 3 صفحه 412.