آنها از نزديكى حساب غافلند، و اين غفلت سبب مى‌شود كه از آيات حق اعراض كنند در حقيقت" غفلت از حساب" علت است، و" اعراض از آيات حق" معلول آن، و يا منظور اعراض از خود حساب و آمادگى براى پاسخگويى در آن دادگاه بزرگ است، يعنى چون غافلند خود را آماده نمى‌كنند و روى‌گردان مى‌شوند.

در اينجا اين سؤال پيش مى‌آيد كه نزديك شدن حساب و قيامت به چه معنى است؟

بعضى گفته‌اند: منظور آن است كه باقيمانده دنيا در برابر آنچه گذشته كم است، و به همين دليل رستاخيز نزديك خواهد بود (نزديك نسبى) به خصوص اينكه از پيامبر اسلام ص نقل شده كه فرمود:

بعثت انا و الساعة كهاتين!

:" بعثت من و روز قيامت مانند اين دو است"! (اشاره به انگشت" سبابه" و" وسطى" كه در كنار هم قرار دارند فرمود) [1] بعضى ديگر گفته‌اند: اين تعبير به خاطر بودن رستاخيز است، همانگونه كه در ضرب المثل معروف عرب مى‌خوانيم: كل ما هو آت قريب (هر چه قطعا مى‌آيد نزديك است).

در عين حال اين دو تفسير منافاتى با هم ندارند و ممكن است آيه اشاره به هر دو نكته باشد.

بعضى از مفسران مانند" قرطبى" اين احتمال را نيز داده كه" حساب" در اينجا اشاره به" قيامت صغرى" يعنى مرگ است، زيرا به هنگام مرگ نيز قسمتى از محاسبه و جزاى اعمال به انسان مى‌رسد [2] ولى ظاهرا آيه فوق ناظر به قيامت كبرى است.

[1] مجمع البيان ذيل آيات مورد بحث.

[2] تفسير قرطبى جلد 6 صفحه 4307.