نه از ظلم مى‌ترسند و نه از هضم، بعضى از مفسران گفته‌اند ظلم اشاره به اين است كه آنها در آن دادگاه عدل هرگز از اين بيم ندارند كه ستمى بر آنها بشود و به خاطر گناهى كه انجام نداده‌اند مؤاخذه گردند، و هضم اشاره به آن است كه از نقصان ثوابشان نيز وحشتى ندارند، چرا كه مى‌دانند پاداش آنها بى‌كم و كاست داده مى‌شود.

بعضى ديگر احتمال داده‌اند كه اولى اشاره به آن است از نابود شدن كل حسناتشان بيم ندارند، و دومى اشاره به آنست كه حتى از نقصان مقدار كمى از آن نيز وحشتى به خود راه نمى‌دهند، چرا كه حساب الهى دقيق است.

اين احتمال نيز وجود دارد كه اين مؤمنان صالح احتمالا لغزشهايى نيز داشته‌اند، يقين دارند اين لغزشها را بيش از آنچه هست در باره آنها نمى‌نويسند و از ثواب اعمال صالحشان نيز چيزى نمى‌كاهند.

تفسيرهاى فوق در عين حال با هم منافاتى ندارند و ممكن است جمله بالا اشاره به همه اين معانى باشد.

2- مراحل رستاخيز

در آيات فوق به يك سلسله از حوادث كه در آستانه رستاخيز و بعد از آن تحقق مى‌يابد اشاره شده است:

1- مردگان به حيات بازمى‌گردند (يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ).

2- گنهكاران جمع و محشور مى‌شوند (نَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ‌).

3- كوه‌هاى زمين متلاشى و سپس همه جا پراكنده مى‌شوند و صفحه زمين صاف و كاملا مستوى مى‌گردد (يَنْسِفُها رَبِّي نَسْفاً).

4- همگان به فرمان دعوت‌كننده الهى گوش فرا مى‌دهند و همه صداها