ظلم در كنار جهنم زانو زده‌اند نوميدانه به آنها نگاه مى‌كنند و حسرت مى‌برند!.

" اما كسانى كه اعمال صالحى انجام دهند، در حالى كه ايمان دارند، آنها نه از ظلم و ستمى مى‌ترسند و نه از نقصان حقشان" (وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلا يَخافُ ظُلْماً وَ لا هَضْماً) [1] تعبير به" مِنَ الصَّالِحاتِ‌" اشاره به اين است كه اگر نتوانند همه اعمال صالح را انجام دهند لا اقل بخشى از آن را بجا مى‌آورند، چرا كه ايمان بدون عمل صالح، درختى است بى‌ميوه همانگونه كه عمل صالح بدون ايمان درختى است بى‌ريشه كه ممكن است چند روزى سر پا بماند اما سرانجام مى‌خشكد، به همين دليل بعد از ذكر عمل صالح در آيه فوق، قيد و هو مؤمن آمده است.

اصولا" عمل صالح" نمى‌تواند بدون ايمان، وجود پيدا كند، و اگر هم گاهى افراد بى‌ايمان اعمال نيكى انجام دهند بدون شك محدود و ضعيف و استثنايى خواهد بود، و به تعبير ديگر براى اينكه عمل صالح به طور مستمر و ريشه‌دار و عميق انجام گيرد بايد از عقيده پاك و اعتقاد صحيحى سيراب گردد.

نكته‌ها:

1- فرق" طلم" و" هضم"

در آخرين جمله آيات مورد بحث خوانديم كه مؤمنان صالح، در آن روز

[1]" هضم" در لغت به معنى نقص است، و اگر جذب شدن غذا را به بدن هضم مى‌گويند به خاطر آن است كه آن غذا ظاهرا كم مى‌شود و تفاله‌هاى آن باقى مى‌ماند.