و در مقابل گوساله‌پرستان، اول از" برادرش" شروع كرد، محاسن او را گرفته و كشيد و بر سر او فرياد زد و در حقيقت محكمه‌اى براى او تشكيل داد (هر چند سرانجام بى‌گناهى او بر مردم ثابت شد) تا ديگران حساب خود را برسند.

سپس به سراغ عامل اصلى توطئه يعنى" سامرى" رفت، او را به چنان مجازاتى محكوم نمود كه از كشتن بدتر بود، طرد از جامعه، و منزوى ساختن او و تبديل او به يك وجود نجس و آلوده كه همگان بايد از او فاصله بگيرند و تهديد او به مجازات دردناك پروردگار.

بعد به سراغ گوساله‌پرستان بنى اسرائيل آمد و به آنها حالى كرد كه اين گناه شما به قدرى بزرگ است كه براى توبه كردن از آن راهى جز اين نيست كه شمشير در ميان خود بگذاريد و گروهى با دست يكديگر كشته شوند، و اين خونهاى كثيف از كالبد اين جامعه بيرون ريزد و به اين ترتيب جمعى از گنهكاران بدست خودشان اعدام شوند تا براى هميشه اين فكر انحرافى خطرناك از مغز آنها بيرون رود كه شرح اين ماجرا را در جلد اول ذيل آيات 51 تا 54 سوره بقره تحت عنوان" يك توبه بى‌سابقه" بيان كرده‌ايم.

و به اين ترتيب نخست به سراغ رهبر جمعيت رفت تا ببيند او قصورى در كار خود كرده يا نه و بعد از ثبوت برائت او، به سراغ عامل فساد، و سپس به سراغ طرفداران و هواخواهان فساد رفت.

2- سامرى كيست؟

اصل لفظ" سامرى" در زبان عبرى،" شمرى" است، و از آنجا كه معمول است هنگامى كه الفاظ عبرى به لباس عربى در مى‌آيند حرف" شين" به حرف" سين" تبديل مى‌گردد، چنان كه" موشى" به" موسى" و" يشوع" به" يسوع" تبديل مى‌گردد، بنا بر اين سامرى نيز منسوب به" شمرون" بوده، و شمرون فرزند