تا دستگاه سحر ساحران را نابود سازد.

در آيات مورد بحث اين مساله تعقيب شده، منتها جمله‌هايى كه روشن بوده است حذف گرديده (موسى عصاى خود را افكند، عصا تبديل به مار عظيمى شد و تمام اسباب و آلات سحر ساحران را بلعيد، غوغا و ولوله‌اى در تمام جمعيت افتاد فرعون، سخت متوحش شد، و اطرافيانش دهانهاشان از تعجب باز ماند.

ساحران كه تا آن زمان با چنين صحنه‌اى روبرو نشده بودند و به خوبى سحر را از غير سحر مى‌شناختند، يقين كردند كه اين امر، چيزى جز معجزه الهى نيست، و اين مرد فرستاده خدا است كه آنها را دعوت به سوى پروردگارشان مى‌كند، طوفانى در دل آنها به وجود آمد و انقلاب عظيمى در روحشان پديدار گشت).

اكنون دنباله سخن را از زبان آيات مى‌شنويم:

" ساحران همگى به سجده افتادند و گفتند: ما به پروردگار هارون و موسى ايمان آورديم" (فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّداً قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هارُونَ وَ مُوسى‌).

تعبير به" القى" (با استفاده از فعل مجهول) گويا اشاره به اين است كه آن چنان مجذوب موسى و تحت تاثير معجزه او واقع شدند كه گويى بى‌اختيار به سجده افتادند.

اين نكته نيز قابل توجه است كه تنها قناعت به ايمان آوردن نكردند، بلكه وظيفه خود ديدند كه اين ايمان را به صورت روشنى و با جمله‌هايى كه هيچگونه ابهام در آن نباشد، يعنى با تاكيد به پروردگار موسى و هارون اظهار دارند، تا اگر كسانى بر اثر كار آنها گمراه شده‌اند بازگردند و از اين نظر مسئوليتى بر دوش آنها باقى نماند!