تو را بياوريم،" يقينا بدان به همين زودى سحرى همانند آن براى تو خواهيم آورد" (فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِثْلِهِ‌).

و براى اينكه قاطعيت بيشترى نشان دهد گفت:" هم اكنون تاريخش را معين كن، بايد ميان ما و تو وعده‌اى باشد كه نه ما از آن تخلف كنيم و نه تو از آن، آنهم در مكانى كه نسبت به همگان يكسان باشد (فَاجْعَلْ بَيْنَنا وَ بَيْنَكَ مَوْعِداً لا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَ لا أَنْتَ مَكاناً سُوىً‌).

در تفسير" مَكاناً سُوىً‌" بعضى گفته‌اند: منظور آن بوده كه فاصله آن از ما و تو يكسان باشد، و بعضى گفته‌اند فاصله‌اش نسبت به مردم شهر يكسان باشد، يعنى محلى درست در مركز شهر، و بعضى گفته‌اند منظور يك سرزمين مسطح است كه همگان بر آن اشراف داشته، و عالى و دانى در آن يكسان باشد، و مى‌توان همه اين معانى را در آن جمع دانست.

توجه به اين نكته نيز لازم است كه زمامداران زورگو براى اينكه حريف خود را از ميدان بدر كنند، و به اطرافيان خود كه گاهى تحت تاثير واقع شده‌اند (و در داستان موسى و معجزاتش حتما تحت تاثير واقع شده بودند) قدرت و قوت و روحيه بدهند، ظاهرا برخورد قاطع با اينگونه مسائل مى‌كنند و سر و صداى زياد به راه مى‌اندازند!.

[1]" ضحى" در لغت به معنى گسترش آفتاب، يا بالا آمدن خورشيد است،" واو" در جمله" وَ أَنْ يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى‌" دليل بر معيت مى‌باشد.