دشمن نخواهد داشت، و اگر تمام دنيا (و نعمتهايش) را در كام منافق فرو ريزم كه مرا دوست دارد، دوست نخواهد داشت، اين به خاطر آنست كه پيامبر ص به صورت يك حكم قاطع به من فرموده است: اى على! هيچ مؤمنى تو را دشمن نخواهد داشت و هيچ منافقى محبت تو را در دل نخواهد گرفت"! [1] 5- در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم: كه پيامبر ص در آخر نماز خود با صداى بلند به طورى كه مردم مى‌شنيدند در حق امير مؤمنان على ع چنين دعا مى‌كرد:

اللهم هب لعلى المودة فى صدور المؤمنين، و الهيبة و العظمة فى صدور المنافقين فانزل اللَّه‌ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ...

" خداوندا! محبت على ع را در دلهاى مؤمنان بيفكن، و همچنين هيبت و عظمت او را در دلهاى منافقان، در اين هنگام آيه فوق و آيه بعد از آن نازل شد". [2] به هر حال همانگونه كه در تفسير آيات فوق گفتيم، نزول اين آيه در مورد على ع به عنوان يك نمونه اتم و اكمل است و مانع از تعميم مفهوم آن در مورد همه مؤمنان با سلسله مراتب، نخواهد بود.

2- تفسير جمله" يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ‌"

" يسرناه" از ماده" تيسير" به معنى تسهيل است، خداوند در اين جمله مى‌فرمايد:

" ما قرآن را بر زبان تو آسان كرديم تا پرهيزكاران را بشارت دهى و دشمنان سرسخت را انذار كنى" اين تسهيل ممكن است از جهات مختلف بوده باشد:

1- از اين نظر كه قرآن، عربى فصيح و روانى است كه آهنگ آن در گوشها دل‌انگيز، و تلاوت آن بر زبانها آسان است.

2- از نظر اينكه خداوند آن چنان تسلطى به پيامبرش بر آيات قرآن، داده بود كه به آسانى و در همه جا و براى حل هر مشكل، از آن استفاده مى‌كرد و پيوسته‌

[1] روح المعانى جلد 16 صفحه 130 و مجمع البيان جلد 6 صفحه 533، و همچنين نهج البلاغه كلمات قصار كلمه 45.

[2] نور الثقلين جلد 3 ص 363.