الا ركبانا اولئك رجال اتقوا اللَّه عز و جل، فاحبهم و اختصهم و رضى اعمالهم فسماهم متقين:

" اى على! وفد، حتما به كسانى مى‌گويند كه سوار بر مركبند آنها افرادى هستند كه تقوا و پرهيزگارى را پيشه ساختند، خدا آنها را دوست داشت و آنان را مخصوص خود گردانيد، و از اعمالشان خوشنود شد، و نام متقين بر آنها گذارد ..." [1] جالب توجه اينكه در آيه فوق مى‌خوانيم: پرهيزگاران را به سوى خداى رحمان مى‌برد، در حالى كه در آيه بعد سخن از" راندن" مجرمان به جهنم است آيا مناسبتر اين نبود كه به جاى رحمان در اينجا" جنت" گفته شود؟ ولى اين تعبير در حقيقت اشاره به نكته مهمى دارد و آن اينكه پرهيزكاران بالاتر از بهشت را در آنجا مى‌يابند، به مقام قرب خدا و جلوه‌هاى خاص او نزديك مى‌شوند، و رضايت او كه برترين بهشت است درك مى‌كنند (تعبيراتى كه در حديث فوق از پيامبر ص خوانديم نيز اشاراتى به همين معنى دارد).

همانگونه كه شتران تشنه را به سوى آبگاه مى‌رانند، منتها در اينجا آبى نيست بلكه آتش است.

بايد توجه داشت كه كلمه" ورد" به معنى گروه انسانها يا حيواناتى است كه وارد آبگاه مى‌شوند، و از آنجا كه چنين گروهى حتما تشنه‌اند مفسران اين تعبير را در اينجا به معنى تشنه‌كامان گرفته‌اند.

چقدر فاصله است ميان كسانى كه آنها را با عزت و احترام به سوى خداوند رحمان مى‌برند، فرشتگان به استقبالشان مى‌شتابند و بر آنها سلام و درود مى‌فرستند

[1] نور الثقلين جلد 3 صفحه 359.